Hoe lang gebruikt u een band?
Metaal roest, brood wordt hard en beschimmeld, mensen krijgen rimpels en grijs haar – het verouderingsproces van deze dingen valt op. Maar hoe herkent u de ouderdom van een band? En hoeveel jaren kunnen banden meegaan?
De DOT-code
Alle gegevens die nodig zijn om de leeftijd te bepalen, zijn te vinden op de band zelf. De zogenaamde DOT-code (Department of Transportation – deze code van het Amerikaanse ministerie van Transport wordt wereldwijd gebruikt). Een DOT-code bestaat uit vier cijfers en is omkaderd met een dunne lijn. De eerste twee cijfers vermelden de productieweek; het derde en vierde cijfer vermelden het productiejaar. Voorbeelden:
Als de DOT-code 1911 is, werd de band geproduceerd in de 19e week van het jaar 2011, dus ergens tussen 16 en 22 mei 2011. Als de DOT-code 0905 is, dan komt deze band uit 2005, eind februari of begin maart. Deze zou meer dan elf jaar zijn geweest. Banden gemaakt vóór 2000, zijn gemarkeerd met drie cijfers en een speciaal symbool. De eerste twee cijfers staan voor de productieweek, net als in het viercijferige nummer en het derde cijfer voor het laatste getal van het productiejaar. Een driecijferig nummer zonder symbool is te vinden op banden die in de jaren tachtig zijn geproduceerd. Er is trouwens niemand die deze banden ooit zou gebruiken, zelfs al zijn ze nog nieuw. Omdat banden niet beter worden met de leeftijd zoals bijvoorbeeld een goede ham of wijn. Integendeel, het rubber wordt broos, de grip is niet meer zo sterk.
Tekenen van veroudering
Los van de datum die erop staat, verouderen banden op allerlei manieren, door ze te gebruiken of juist helemaal niet te gebruiken. Natuurlijk maken twee jaar oude banden die honderdduizenden kilometers hebben gereden, een veel oudere indruk dan de vijf jaar oude banden op de auto van een gepensioneerde die wekelijks rijdt om een kop koffie te gaan drinken. Weersomstandigheden, zonlicht en ozon maar ook mechanische belasting, drukken hun stempel op de banden. Verkeerde opslag draagt ook bij aan het verouderingsproces, maar met een andere mate van intensiteit.
Wettelijke bepalingen
Iedereen die de aanschaf van een gebruikte band overweegt, moet in staat zijn te weten hoe belast de band in werkelijkheid is. Deze kennis helpt ook om te beslissen wanneer u de banden van uw eigen auto moet vervangen. Alleen voor campers, aanhangers en rijtuigen met een maximumsnelheid van 100 km/h bestaat er een wettelijke vereiste betreffende de toegestane ouderdom van de banden. Voor personenauto's adviseert de ADAC of de Duitse Bandenproducent en de Handelsvereniging voor het Vulkaniseren (BRV) om uiterlijk na een gebruik van tien jaar te verwisselen, maar bij voorkeur na zes jaar. Maar de slijtagegrens wordt meestal veel eerder bereikt, zelfs bij een normale rij-intensiteit. Nogmaals, er zijn een aantal wettelijke bepalingen, zoals de voorgeschreven minimumprofieldiepte van 1,6 millimeter - die op zijn beurt volgens ADAC en andere organisaties veel te laag is. We zien dus dat het niet genoeg is om alle wettelijke vereisten te kennen. Bij het beoordelen van de banden heeft u ook een beetje gezond verstand nodig.
Dus, wat moet ik onthouden?
Een blik werpen op de DOT-code kan geen kwaad. Op die manier komen we allereerst de theoretische levensduur van de band te weten. Dan is het nog steeds nodig om de algemene toestand te controleren. Is de profieldiepte van de band nog steeds voldoende? Zomerbanden moeten meer dan drie millimeter hebben, voor winterbanden is dit vier millimeter. Omdat niet alle soorten banden op dezelfde manier rijden, meet u ze het best meerdere keren en op verschillende punten. Zijn er inkepingen of uitsnijdingen zichtbaar? Hoe zit het met kleine ouderdomsscheuren? Als de band op een velg is gemonteerd: zijn er roestvlekken of is er schade? Er bestaat bijna geen manier om de opslagomstandigheden van de band te beoordelen. Eventueel kan de eigenaar/verkoper de nodige informatie verstrekken.